Piękno wydaje się wyłącznie kategorią estetyczną – uwarunkowaną określonymi kryteriami tego, co jest piękne, a co brzydkie, a zatem tego, co w perspektywie moralnej staje się wartością, czymś godnym pożądania, czymś, do czego należy dążyć. Piękno jest jednak także – i nie wolno o tym zapominać – kategorią kulturową, a zatem płynną, zmieniającą się w czasie, uzależnioną od różnych uwarunkowań związanych ze specyfiką konkretnej kultury. Tymczasem często możemy obserwować absolutyzację aktualnych kategorii piękna i uznawanie go za ponadczasowe kryterium tego, co pożądane, także w wymiarze seksualnym.

W publikacji Autorzy i Autorki reprezentujący różne dyscypliny badawcze, różne wymiary seksuologicznego namysłu, poddają wnikliwej analizie to, jak kulturowo kategoria piękna wiąże się z seksualnością w jej wymiarze biologicznym, psychologicznym i społecznym.