Monografia przedstawia historię wizualną jako subdyscyplinę badawczą zajmującą się analizą przedstawień (audio)wizualnych w kontekście historycznym. W tym rozumieniu zorientowana jest ona multidyscyplinarnie, obejmując swym zasięgiem wszystkie sfery, które występują na styku historii/historiografii, fotografii, filmu, sztuk plastycznych, nowych mediów oraz wszelkiej wizualizacji przeszłości i wiedzy historycznej. Do jej zadań należy z jednej strony wskazanie roli, jaką przedstawienia (audio)wizualne odgrywają w tworzeniu przedstawień historycznych (wyobrażeń o przeszłości), stając się swoistą alternatywą dla historiografii akademickiej, a z drugiej wskazanie metod badawczych przydatnych do analizy audiowizualnych reprezentacji przeszłości jako relatywnie nowych i równorzędnych wobec pisanej historii form refleksji o przeszłości oraz źródeł historycznych, wymagających od historyka nowych umiejętności w zakresie krytyki i hermeneutyki przekazów medialnych.