Książka z zakresu historii myśli religijnej i politycznej stawia sobie za cel ukazanie historycznego tła relacji religii i polityki w chrześcijaństwie zachodnim.

Publikacja obejmuje zagadnienia teologii politycznej, stosunku ideologii politycznych (m.in. liberalizmu i socjalizmu) do religii, relacji między chrześcijaństwem a demokracją (w tym problematykę teologii wyzwolenia). Odnosi się też do modeli relacji państwo - religia oraz do fundamentalizmu religijnego, zarówno w kontekście globalnym, jak i w węższym ujęciu katolickim czy protestanckim.

Autorka, poprzez analizę wzajemnych stosunków religii i polityki, stawia pytanie o miejsce religii we współczesnym świecie. Formułuje tezę, że w XXI wieku, w obliczu utraconych tożsamości plemiennych, narodowych czy kulturowych, tylko religia zachowała zdolność wzmacniania solidarności grupowej. Pokazuje, że poprzez rugowanie religii z życia publicznego i demonizowanie jej związków z polityką władza pozbawia się narzędzia, którego nie sposób zastąpić. Przyznając, że związek religii i polityki może być groźny, stara się dowieść, iż nie mniej groźne jest upieranie się przy ich całkowitej separacji.